Łuszczyca skóry – jakie są przyczyny i objawy choroby? Leczenie
Łuszczyca skóry może dotykać 1–3% populacji krajów rozwiniętych. Choroba polega na szybkim narastaniu komórek skóry, które powoduje powstawanie zmian łuszczycowych. Skóra osoby dotkniętej schorzeniem jest gruba, pojawiają się na niej łuski. Choroba ma 4 odmiany – zwykłą, krostkową, stawową i erytrodermiczną.
W Polsce łuszczyca skóry dotyka ok. 3% populacji. Na chorobę zapadają najczęściej kobiety w wieku 41–60 lat mieszkające w miastach. Niektóre przypadki łuszczycy wymagają leczenia szpitalnego. Według badań obejmujących lata 2008–2015 z roku na rok takich przypadków jest coraz więcej. Sytuacja ta wynika z niepowodzenia leczenia ambulatoryjnego i coraz częstszego stosowania terapii ogólnoustrojowej.
Łuszczycowe zapalenie skóry – przyczyny
Przyczyny łuszczycy nie są do końca poznane. Dermatolodzy uważają ją za chorobę o podłożu autoimmunologicznym, a więc polegającą na upośledzeniu funkcji układu odpornościowego, który atakuje swoje własne komórki. Nie bez znaczenia są również czynniki genetyczne – choroba najczęściej przechodzi w rodzinach „z pokolenia na pokolenie”. Istnieje szereg czynników, które ją wyzwalają. Podatne na łuszczycę skóry są zwłaszcza osoby palące papierosy, żyjące w stresie i otyłe. Ryzyko zachorowania wzrasta również u osób, które często opalają się i korzystają z solarium. Ponadto łuszczyca skóry może towarzyszyć innym chorobom takim jak np. dna moczanowa, cukrzyca, przewlekłe i nawracające stany zapalne zatok, układu moczowego oraz gardła. Zachorowania pojawiają się często po przebyciu ciężkich postaci chorób zakaźnych – ospy, odry, różyczki czy półpaśca. W badaniach naukowców ujawniono również korelację między próchnicą a zachorowaniami na łuszczycę – posiadanie jednego z tych schorzeń zwiększa ryzyko pojawienia się kolejnego.
Łuszczyca a atopowe zapalenie skóry (AZS)
Symptomy łuszczycy skóry mogą przypominać jej atopowe zapalenie. Różnice między atopowym zapaleniem skóry a łuszczycą to głównie mniejszy świąd w przypadku tej drugiej choroby. AZS pojawia się najczęściej we wczesnych latach życia, tymczasem łuszczyca ujawnia się zazwyczaj u dorosłych. Przy obu schorzeniach pojawia się sucha, łuszcząca się skóra, czerwone krostki i grudki, które przy łuszczycy pokrywają się srebrzystą łuską. AZS, w przeciwieństwie do łuszczycy, ma podłoże alergiczne – zmiany powstają po kontakcie z alergenem.
Objawy łuszczycy skóry
Komórki skóry chorej na łuszczycę narastają w szybki sposób. U zdrowego człowieka obumieranie i dojrzewanie tych komórek zajmuje ok. 27 dni. W przypadku omawianego schorzenia proces ten skrócony jest zaledwie do 4 dni. Zanim naskórek na powierzchni zdąży obumrzeć, jest „wypychany” przez nowe komórki. Powoduje to zgrubienie skóry i pojawienie się łusek z obumarłego zbyt wcześnie naskórka. Zmiany pojawiają się głównie na zgięciach dużych stawów – kolanach, łokciach i w pachwinach. Miejsca, gdzie mogą się również pojawić to: okolice lędźwiowe, szpara pośladkowa, pachy i skóra głowy. Przy łuszczycy stawów, oprócz zmian skórnych, pojawiają się stany zapalne w ich wnętrzu. Uwidaczniają się lekko wypukłe grudki, pokryte suchą, srebrną łuską. Towarzyszy im ból lub swędzenie. Po rozdrapaniu zazwyczaj pojawia się krwawienie.
Jak walczyć z łuszczycą skóry?
Pierwsze objawy łuszczycy skóry należy skonsultować z dermatologiem, który dobierze dopasowaną do nich terapię. Zazwyczaj jest to leczenie miejscowe, mające na celu usunięcie łusek i późniejszą regulację nadprodukcji komórek skóry. Łuski usuwane są za pomocą odpowiednich maści i preparatów złuszczających – nie wolno ich zdrapywać i zrywać. Po ich odpadnięciu możliwe jest stosowanie leków, które przywrócą równowagę skórze. Stosuje się pochodne witaminy D3, kortykosteroidy i cygnolinę. Skuteczną metodą leczenia jest fototerapia, czyli naświetlania zmian lampą emitującą promieniowanie UVA i UVB. W leczeniu ogólnym wykorzystuje się antybiotyki, hydromocznik i pochodne witaminy A.
Domowe sposoby na łuszczycę skóry to głównie działania profilaktyczne, które pomogą utrzymać naskórek w dobrym stanie oraz powstrzymują nawroty. Ważne jest regularne leczenie powstających wykwitów, unikanie infekcji i częsty wypoczynek. Sytuacje stresowe mogą być „wyzwolicielami” nowych zmian skórnych, dlatego w miarę możliwości należy ich unikać. W pielęgnacji ważne jest korzystanie z kąpieli solankowych, natłuszczających i częste stosowanie balsamów nawilżających. Istotnym elementem profilaktyki przeciwłuszczycowej jest odpowiednia dieta, która musi być lekkostrawna - nie powinna zawierać tłuszczów pochodzenia zwierzęcego i mięsa wieprzowego.
