Rogowacenie okołomieszkowe – przyczyny powstania i metody leczenia
Rogowacenie okołomieszkowe to problem, z którym lekarze dermatolodzy mają często do czynienia. Niekiedy mylone bywa ze skórną reakcją alergiczną lub liszajem płaskim grudkowym. U podłoża choroby leży nadmierna keratynizacja, czyli rogowacenie ujść mieszków włosowych.
Rogowacenie okołomieszkowe to choroba dermatologiczna o łagodnym przebiegu. Stanowi jednak spory problem estetyczny. Dotyczy głównie ludzi młodych, zwłaszcza kobiet. W jego leczeniu podstawę stanowi należyta pielęgnacja skóry. Niezwykle pomocne okazują się dermokosmetyki nawilżające i przeciwzapalne jak preparaty marki Cetaphil.
Rogowacenie okołomieszkowe – co je powoduje?
Rogowacenie okołomieszkowe (z łac. keratosis pilaris) to schorzenie dermatologiczne charakteryzujące się nadmiernym rogowaceniem ujść mieszków włosowych. Zwyczajowo określane bywa „gęsią skórką”. Dokładne przyczyny jego powstania nie zostały poznane. Choroba może być uwarunkowana genetycznie. Najczęściej jej rozwój związany jest z niewłaściwym wchłanianiem witaminy A. Nierzadko stwierdzana jest u młodych ludzi zmagających się z zaburzeniami naczynioruchowymi, atopowym zapaleniem skóry czy rybią łuską zwykłą. Częstsze występowanie rogowacenia okołomieszkowego stwierdza się u chorych na zespoły: Downa, Cushinga i Noonan. Specjaliści uważają, że do rozwoju choroby predysponować może długotrwałe stosowanie glikokortykoidów. Zdarzają się także przypadki, że za rogowacenie okołomieszkowe odpowiada nadmierne przesuszenie skóry.
Rogowacenie okołomieszkowe – jak przebiega?
W wyniku choroby skóra staje się sucha. Pojawia się na niej wiele drobnych, czerwonych grudek, które w rzeczywistości są zatkanymi przez martwe komórki naskórka mieszkami włosowymi. Najczęściej rozwijają się one na przedniej powierzchni ud, tylno-bocznej części ramion i górnej części pleców. Mogą pojawić się także w innych okolicach. Są rozsiane, grupują się, ale nie zlewają. Ich obecność daje uczucie szorstkości skóry. Nazywa się je efektem tarki. Objawy nasilają się w okresie zimowym. Sprzyja temu większa suchość powietrza z powodu ogrzewania pomieszczeń. Choroba stanowi głównie problem estetyczny, choć niekiedy w jej przebiegu pojawić się może uczucie swędzenia skóry, a przez to pieczenie.
Pielęgnacja skóry przy rogowaceniu okołomieszkowym
Leczenie rogowacenia okołomieszkowego opiera się przede wszystkim na prawidłowej pielęgnacji skóry, łagodzeniu jej suchości. Poleca się stosowanie dermokosmetyków o działaniu nawilżającym i przeciwzapalnym. Doskonale sprawdzą się preparaty marki Cetaphil.
Do oczyszczenia skóry można użyć z powodzeniem:
- Cetaphil EM Emulsji micelarnej do mycia – rekomendowanej do mycia skóry wrażliwej. Nie uszkadza ona płaszcza lipidowego – naturalnej bariery ochronnej skóry. Nie zawiera drażniących substancji, w tym mydła, które nasila tylko suchość. Zapewnia skórze uczucie elastyczności i świeżości;
- Cetaphil PRO Itch Control Emulsji do mycia – która skutecznie oczyszcza i chroni skórę, nie wysusza, nie pozostawia tłustej nieprzepuszczalnej warstwy, pomaga zachować właściwe nawilżenie, łagodzi swędzenie, nadaje skórze gładkości.
Po oczyszczeniu skóry należy zadbać o jej nawilżenie. Takie działanie gwarantują m.in.:
- Cetaphil PRO Itch Control Balsam do nawilżania twarzy i ciała,
- Cetaphil DA Ultra krem intensywnie nawilżający,
- Cetaphil MD Dermoprotektor balsam do twarzy i ciała.
Na szczególną uwagę zasługuje Cetaphil PS Lipoaktywny krem nawilżający. To dermokosmetyk rekomendowany do pielęgnacji najbardziej wymagającej skóry, w tym uszkodzonej na skutek chorób dermatologicznych. Produkt zapewnia ochronę, regenerację, nawilżanie. Bardzo szybko zmiękcza i wygładza skórę. Chroni jej naturalny płaszcz lipidowy i przyspiesza proces odnowy.
Rogowacenie okołomieszkowe – metody leczenia
W leczeniu rogowacenia okołomieszkowego zaleca się przyjmowanie witaminy A i C. Oprócz suplementacji dostarczać je można razem z dietą lub bezpośrednio na skórę w formie kosmetyków. Specjaliści polecają kataplazmy (gorący i wilgotny okład) z ziół śluzorodnych i natryski. W usuwaniu rogowych czopów pomocny bywa masaż z użyciem specjalnych rękawic czy gąbek poliestrowych typu Buf–Puf i peelingi. Jednak taką pielęgnację powinno się wykonywać tylko na nieuszkodzonym mechanicznie naskórku. W innym razie istnieje ryzyko zakażenia, a w jego konsekwencji pogorszenia stanu skóry.
Niekiedy lekarz przypisuje retinoidy (kwasowe pochodne witaminy A), zwłaszcza izotretynoinę. Ten organiczny związek chemiczny hamuje aktywność i zmniejsza wielkość gruczołów łojowych. Normalizuje ponadto proces keratynizacji, przywraca prawidłowy proces różnicowania komórek. Wywiera także działanie przeciwzapalne. Początkowo środki te powinny być używane miejscowo – w postaci kremów lub żeli, a jeśli pojawią się zmiany zanikowe lub bliznowaciejące, to wskazane jest stosowanie ogólne. W przypadku mocno zaawansowanych zmian skórnych stosuje się terapię laserową. Okazać się mogą też wskazaniem do zewnętrznego stosowania kortykosteroidów.
